Rezerwat leśny Kopanicha (gm. Skierniewice): utworzony w 1980 roku dla ochrony i zachowania mozaiki wilgotnych i bagiennych lasów liściastych i mieszanych: olsu, łęgu olszowego, boru bagiennego i grądu z wielogatunkowym runem i różnorodnym drzewostanem. Rezerwat położony jest na terenie gminy Skierniewice na powierzchni 43,67 ha. Obejmuje swoim zasięgiem półkoliste obniżenie terenu, stanowiące fragment doliny Rawki. Z uwagi na silnie podmokły, miejscami nawet zabagniony teren i gęstwinę rosnących tam roślin, rezerwat jest raczej niedostępny dla ludzi, dzięki czemu stanowi on cichą i spokojną ostoję dla zwierząt. Spotkać tu można między innymi: bociana czarnego - ptaka bardzo płochliwego, unikającego towarzystwa ludzi, czasami przechadza się tędy łoś, stale bytują całe watahy dzików, sarny, lisy, zające, daniele oraz bardzo rzadko jelenie. W warstwie drzew rezerwatu odnaleźć możemy ponad 200-letnie dęby szypułkowe. Flora rezerwatu licznie reprezentowana jest przez rośliny chronione. Spotkać możemy lilię złotogłów, listerę jajowatą, storczyka szerokolistnego, kruszczyka szerokolistnego, widłaka jałowcowatego, widłaka goździstego, żurawinę błotną, czy wreszcie bagno zwyczajne, zwane "bagnem na mole". W 1992 roku fragment rezerwatu zniszczony został przez trwający dwa tygodnie pożar. Miejsce dawnego pogorzeliska porasta obecnie brzoza omszona.
Rezerwat leśny Ruda-Chlebacz (gm. Skierniewice): to najmniejszy powierzchniowo rezerwat znajdujący się na terenie Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Zajmuje jedynie 12,42 ha. Został utworzony w 1980 roku. Nazwa rezerwatu jest dwuczłonowa. Pochodzi od wydobywanej tu niegdyś rudy darniowej oraz od "chlibotania" wody w uginającym się, podmokłym, miękkim podłożu rezerwatu. Niegdyś teren ten był stale podmokły i porośnięty olsem. Obecnie na skutek zmiany stosunków wodnych i obniżania się poziomu wód gruntowych, ols przekształcił się w las łęgowy. Rezerwat zajmuje zagłębienie terenu, będące niegdyś starorzeczem przepływającej nieopodal Rawki. W warstwie drzew dominuje olsza, ale zakradają się tu coraz częściej dąb, brzoza oraz wszędobylska sosna zwyczajna i topola osika. W rezerwacie rośnie ok. 170 gatunków roślin. Do najcenniejszych należą: reprezentujące krzewy - kruszyna pospolita i trzmielina zwyczajna oraz rośliny runa leśnego: czartawa drobna, ostrożeń błotny, gwiazdnica długolistna, turzyca darniowa, narecznica błotna i szerokolistna, a także psianka słodkogórz i chmiel zwyczajny - dwie "liany", które malowniczo oplatają pnie rosnących tu drzew i krzewów. Największą ciekawostką przyrodniczą rezerwatu jest występowanie widłaka wrońca - chronionej rośliny górskiej, rzadko występującej w Polsce środkowej.
Rezerwat leśny Puszcza Mariańska (gm. Puszcza Mariańska): utworzony w 1983 roku, zajmuje powierzchnię 132,23 ha i jest największym leśnym rezerwatem na terenie Parku. Utworzony został dla ochrony typowej dla Mazowsza mozaiki lasów liściastych o charakterze naturalnym z licznymi gatunkami roślin chronionych. Florę rezerwatu tworzy ok. 320 gatunków. Wśród najcenniejszych należy wymienić: bluszcz pospolity, dwa gatunki widłaków: goździsty i jałowcowaty, lilię złotogłów, kruszczyka szerokolistnego, roślinę bezzieleniową - gnieźnika leśnego, gatunki górskie - nerecznicę szerokolistną i trzcinnika owłosionego oraz roślinę o błyszczących ciemnozielonych, skórzastych liściach - kopytnika pospolitego. Równie bogaty jest świat zwierząt. Spotkać tu można między innymi kąpiące się w błocie dziki, płochliwe sarny, a spośród drobnej zwierzyny - wiewiórki, jeże, rzęsorka rzeczka, ryjówki - aksamitną i malutką, zaskrońce, padalce, ropuchy i żaby. Spośród ptaków zalatują lub mieszkają tu: sikory, dzięcioły, muchołówki, jastrzębie, czy myszołowy. Wszystko to czyni rezerwat ciekawym i urokliwym o każdej porze roku.
Rezerwat łąkowo-torfowiskowy Polana Siwica (gm. Nieborów): jest najmłodszym spośród rezerwatów Parku. Utworzony w 1998 roku, znajduje się na terenie największej Polany Puszczy Bolimowskiej, o tej samej nazwie. Zajmuje podmokłe łąki, pastwiska, jeziorka potorfowe oraz fragmenty terenów leśnych na obrzeżach Polany. Nazwa Siwica pochodzi od porannych i wieczornych siwych i srebrnych mgieł unoszących się nad mokradłami. Powierzchnia rezerwatu to 68,55 ha. Celem jego utworzenia jest zachowanie i ochrona największej śródleśnej Polany Puszczy Bolimowskiej wraz z całą różnorodnością jej zbiorowisk łąkowych i torfowiskowych. Jest to teren bardzo podmokły, niebezpieczny i niedostępny dla człowieka. Rezerwat objęty jest zakazem wstępu. Można go zwiedzać wyłącznie w towarzystwie pracownika Nadleśnictwa Skierniewice, bądź Oddziału Terenowego Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Florę rezerwatu stanowi ponad 220 gatunków roślin. Do najcenniejszych należą: starodub łąkowy - gatunek wymieniony w II załączniku Dyrektywy Siedliskowej, goździk pyszny, goryczka wąskolistna, nasięźrzał pospolity oraz różne gatunki storczyków. Teren ten szczególnie upodobała sobie zwierzyna. Spośród ptaków wodno-błotnych lęgną się tu gęś gęgawa, derkacz, łąbędź niemy, bąk, bekas kszyk, czapla siwa. Na przelotach Polanę odwiedzają dzikie gęsi i żurawie. Ssaki reprezentują: sarny, przechadzające się dumnie łosie i watahy dzików. Z płazów i gadów na Siwicy mieszka kilka gatunków żab, zaskrońce, żmije zygzakowate oraz jaszczurki zwinki. Bogato reprezentowany jest świat owadów, wśród których spotkać możemy gatunki ważek, muchówek czy szarańczaków.
Rezerwat wodno-krajobrazowy Rawka: to największy powierzchniowo i zarazem najciekawszy spośród wszystkich 5 rezerwatów Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Znajduje się na terenie dwóch województw: mazowieckiego i łódzkiego. Obejmuje koryto rzeki na całej długości (ok. 100 km), starorzecza, dolne odcinki dopływów Rawki oraz 10-metrowy pas brzegu po obydwu stronach rzeki - w sumie 486,01 ha. Utworzony został w 1983 roku. W granicach Bolimowskiego Parku Krajobrazowego znajduje się niemal połowa powierzchni rezerwatu - ok. 40-kilometrowy odcinek rzeki. Spotkać tu można chociażby pięknie ubarwionego zimorodka, szybującego bielika czy orlika krzykliwego, przechadzające się doliną żurawie i czaple, a przy odrobinie szczęścia usłyszeć także donośny głos derkacza czy bekasa kszyka. Z przedstawicieli ssaków wymienić warto: rzęsorka rzeczka, bobra europejskiego, wydrę.
