To już ostatnia szansa na czyszczenie budek lęgowych!

Klauzula informacyjna dot. przetwarzania danych osobowych na podstawie obowiązku prawnego ciążącego na administratorze. Szczegółowe informacje znajdują się w zakładce: Polityka prywatności.
Slide 1
Slide 2
Slide 3
previous arrow
next arrow

Sieradzkie # Parki Krajobrazowe

Sieradzkie Parki Krajobrazowe

Co się kryje pod tą nazwą? Warto chyba wyjaśnić, że to określenie, czysto literackie, wzięło się ze współczesnych rozwiązań administracyjnych i tylko częściowo jest zgodne z historyczną przynależnością obszarów, do których się odnosi.

W styczniu 1978 roku ówczesna Wojewódzka Rada Narodowa w Sieradzu podjęła uchwałę o utworzeniu w rejonie Działoszyna Załęczańskiego Praku Krajobrazowego, gdyż teren ten należał wówczas do województwa sieradzkiego. Zarząd parku miał swą siedzibę w Działoszynie. W 1989 roku władze województwa sieradzkiego powołały w rejonie Widawy, Burzenina i Konopnicy drugi obiekt o tym samym statusie - Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki. W 1991 roku obydwa parki połączono w zespół, utworzono wspólny zarząd, a jego siedzibę przeniesiono do Sieradza, pod nazwą Dyrekcja Sieradzkich Parków Krajobrazowych.

Załęczański Park Krajobrazowy w całości leży w obrębie historycznej Ziemi Wieluńskiej, natomiast Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki, zarówno Ziemi Wieluńskiej, jak i Ziemi Sieradzkiej.

Mimo, iż parki dzieli niewielka odległość, łączy rzeka Warta to każdy z nich charaktyryzuje się odmiennymi walorami przyrodniczymi, krajobrazowymi i kulturowymi.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. Sieradzkie Parki Krajobrazowe stały się jednym z czterech Oddziałów Terenowych Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Łódzkiego.

infografika spk zpk
infografika spk pkmwiw

W wielu Polskich ogrodach i sadach można spotkać budki lęgowe dla ptaków. Są one swoistą rekompensatą za usuwanie przez człowieka starych dziuplastych drzew. Gdy zakończy się już sezon lęgowy należy wyczyścić wszystkie powieszone przez nas budki. Najlepszym okresem aby wykonać takie prace, jest czas od października do listopada, jednak ostatecznie czyszczenia budek można przeprowadzić do końca lutego.

Bardzo często zdarza się, że niektóre ptaki mają już drugi lub trzeci lęg. W takiej sytuacji z czyszczeniem budki należy zaczekać do chwili opuszczenie przez nie gniazda. Nieusunięty materiał staje się siedliskiem pasożytów, a nagromadzony po kilku lęgach wypełnia całą budkę i czyni ją niezdatną do ponownego zasiedlenia. 
W przypadku znalezienia podczas wiosennego czyszczenia budki gniazda szerszeni należy je usunąć, gdyż nie stanowi ono dla nas żadnego zagrożenia, same szerszenie nie zamieszkują ponownie tego samego gniazda, tylko budują nowe. Taka sama zasada obowiązuje przy znalezieniu gniazda os. Czyszcząc budki lęgowe na wiosnę, a nawet późną jesienią zdarza się, że w budce można spotkać np. orzesznice (Muscardinus avellanarius). Wraz z innymi gatunkami małych ssaków leśnych dość często są to gatunki objęte ochroną. W związku z tym należy je zostawić w spokoju. Jeśli po dokładnym sprawdzeniu mamy pewność, że budka jest pusta, można przystąpić do jej wyczyszczenia.
Ważne jest, aby do czyszczenia budki lęgowej używać gumowych rękawic oraz maseczek na twarz, ponieważ opuszczone budki mogą zawierać wiele różnych organizmów powodujących choroby. Czyszczenie budek lęgowych nie jest zajęciem bardzo skomplikowanym - wystarczy tylko usunąć stare gniazdo, a następnie szczotką wymieść jego pozostałości. Nie wolno stosować żadnych detergentów. 
Wskazane jest aby czyścić budki dwa razy w roku: na jesieni i bardzo wczesną wiosną (w lutym), gdyż zawieszone w zimę skrzynki lęgowe stanowią schronienie dla ptaków zimujących w naszym kraju. Po tym okresie budki bardzo często są zanieczyszczone odchodami swoich lokatorów. Czyste i zadbanie budki będą nie tylko zdobić nasz ogród oraz dawać możliwość obserwacji wielu gatunków ptaków, ale również pomogą im znaleźć schronienie i zastąpią naturalną dziuplę.

K.Piasecka