Dzień ten zwiastuje nadejście wakacji, upalnych i długich dni oraz beztroski. Pierwszy dzień lata, to także najdłuższy dzień w roku. Jednak wiele osób myli datę kalendarzowego i astronomicznego lata. W 2021 roku pierwszy dzień kalendarzowego lata przypadnie dokładnie 22 czerwca. Tym razem będzie to wtorek. Jednak nie będzie to najdłuższy dzień w roku – jego datę wyznacza początek lata astronomicznego.

Lato kalendarzowe 2021 zakończy się 22 września, a już dzień później - czyli 23 września - rozpocznie się jesień.

   Początek lata kalendarzowego i astronomicznego nie zawsze przypada w tym samym terminie. Zazwyczaj różnica wynosi jeden dzień. Astronomiczne lato zaczyna się w momencie przesilenia letniego. Pierwszy dzień lata astronomicznego 2021, wypada 21 czerwca, będzie to poniedziałek. To także najdłuższy dzień w 2021 roku. Słońce wzejdzie o godzinie 4:14, a zachód słońca rozpocznie się o 21:01. Dzień będzie trwał 16 godz. 47 min i będzie dłuższy od najkrótszego o 9 godz. i 4 min. Najdłuższy dzień wiąże się również z najkrótszą nocą. W trakcie niej obchodzona jest Noc Kupały, która zależnie od regionu nazywana jest też sobótką, kupalnocką lub palinocką.

Pierwszy dzień lata

W tradycji słowiańskiej było to święto wody i ognia, ale również święto miłości, płodności, Słońca i Księżyca. Zwyczaje i obrzędy kultywowane w Noc Kupalną miały na celu zapewnienie zdrowia i urodzaju. W trakcie tej najkrótszej nocy w roku palono ogniska wokół których tańczono przy wtórze muzyki. Stare gospodynie rzucały do ognia zioła (bylicę, szałwię i inne), by zapewnić płodność oraz urodzaj. Skakanie przez ogniska i tańce wokół nich miały oczyszczać, chronić przed złymi urokami i chorobami.

    Świętowanie początku lata skończy się z kolei 23 czerwca, gdy przypada Noc Świętojańska. Obchodzona jest w wigilię świętego Jana Chrzciciela i jest katolicką wersją pogańskiej Nocy Kupały.  

Pierwszy dzień lata1

   Noc Świętojańska odgrywała również rolę podobną do współczesnych Walentynek. W noc świętojańską młode dziewczęta (panny) plotły wianki z kwiatów i ziół, a następnie rzucały je do wody (rzeki, jeziora). Chłopcy usiłowali je wyłowić. Dziewczęta wróżyły o zamążpójściu na podstawie tego, czyj wianek kto złowił, czyj utonął, czyj najdalej popłynął. Pozwalano również młodym parom na samotne spacery po lesie w poszukiwaniu kwiatu paproci, którego odnalezienie wróżyło szczęście.

Opr.DWB