Na przełomie marca i kwietnia, w zależności od pogody, wraz z budzącą się do życia przyrodą w niewielkich zbiornikach wodnych można zaobserwować niesamowity spektakl – gody żaby moczarowej. W tym okresie samce przybierają piękny niebieski kolor, który jest wynikiem nagromadzenia się limfy (płynu ustrojowego) w podskórnych zatokach limfatycznych. Lazurowy odcień skóry samców jest nietrwały i utrzymuje się tylko podczas godów. Dodatkowo na palcach kończyn przednich pojawiają się czarne modzele godowe. Taki błękitny „strój” godowy, to sposób na zauroczenie i zdobycie partnerki, które dla odmiany nie zmieniają swojej barwy i przez cały rok pozostają brązowe.

Aby zwabić samice do zbiornika wodnego samce, za sprawą parzystych rezonatorów wydają charakterystyczne odgłosy, przypominające bulgotanie wody. Gdy samice pojawią się w wodzie, dziesiątki potencjalnych partnerów pędzi w ich kierunku. Takie gwałtowne poruszenie sprawia wrażenie chaotycznej kotłowaniny. Czasami zapał godowy samców jest tak silny, że przez pomyłkę zostaje „zaatakowana” samica innego gatunku, np. ropucha szara. Zdarza się, że kilka samców przyczepia się do jednej samicy, wówczas może skończyć się to dla niej tragicznie – zostaje uduszona. Wszak żaba to stworzenie ziemnowodne – rozmnaża się w wodzie, ale oddycha tlenem z powietrza.

Kiedy samica wybierze swojego partnera osobniki łączą się w miłosnym uścisku zwanym ampleksusem. Skrzek składany jest głównie o zmierzchu, w postaci kłębu liczącego od 700 do 3000 jaj. Odbywa się to zwykle w jednym miejscu zbiornika – tam gdzie woda jest najcieplejsza, gdyż gwarantuje to szybki rozwój jaj, a następnie kijanek. Rozwój kijanek trwa ok. 3 miesiące, młode żabki długości 14-18 mm pojawiają się w połowie czerwca. Dojrzałość płciową żaby moczarowe osiągają po 3 latach. Po zakończeniu pory godowej wiodą głównie lądowy tryb życia.

Niebieski kolor samców żab moczarowych w okresie godowym jak magnes przyciąga miłośników przyrody. Jednak gatunek ten, niełatwo podejść z kamerą czy aparatem. Mimo godowego uniesienia, są niezwykle czujne – wystarczy nieostrożny ruch, czy drobny szelest, a natychmiast znikają pod wodą. Jednak jeśli zgodnie z zasadą, że cierpliwość popłaca, a wytrwali są nagradzani, posiedzimy spokojnie, ustawimy obiektyw, ponownie się wynurzą, by cieszyć oczy wszystkich obserwatorów przyrody.